Kadang-kadang orang cakap, "the best product take's time". Sesuatu benda yang baik perlukan masa yang lama untuk dihasilkan. Sometimes when it takes time too long, it will consume your passion. It's is true? For me, it might be or might be not. i am lost right now. Still confuse. Perlu atau tidak. Kadang-kadang terpikir juga "bodohnya aku ini" kesiankan orang lain, tapi in the end diri sendiri yang susah. Nak cakap tiada perasaan a.k.a "jealous" tu memang bohong la. Ialah bila tengok seko2 berjaya dalam hidup diaorg, kadang2 ada juga timbul perasan phd tu. Tapi bagi aku itu rezeki diorang. Mungkin rezeki aku delay, or suatu hari nanti. Maybe esok, lusa, tulat, next week, next year, year after year, lepas 2012 ke. mana tau.... Tapi buat masa ni solution aku ialah sabar. Nak patah balik xboleh. Kalau tiap-tiap kali salah jalan, xkan nak kena format je selalu. Mampusla. Kalau h/disk nak format banyak-banyak kali xde hal. Ni xkan nak format balik career aku. Gila. sekarang umur dah cecah 29, next year jadi 30. So nak repeat balik study semata2 untuk career tetapi in the end still fail, xguna juga. Ialah kadang-kadang terpikir jugak, belajar tinggi2, ada degree, perabis duit beratus ribu, then keje jadi kuli batak gaji ciput, memang menguji tahap kesabaran sungguh. Tapi apakan daya, inilah rezeki aku masa kini. So angan-angan nak keje mewah memang xde harapan la. Sebab semua pilih kroni dgn bulu. Apa nak buat. Korek hidung, gentel2 pastu buang je la. Xpe, slow2 beb. Rezeki ada di mana2. Dah puas gak asyik lari daripada masalah. So sekarang aku dah decide, no more run. i will fight until dying. Macam naruto. haha.. Letih bila jumpa masalah je, nak lari selamatkan diri. So sekarang apa nak buat, layan je la......